Canavar
Stephen CraneCanavar Reviews
You can find Canavar reviews, Canavar book reviews, Canavar ratings on 1000Kitap.Canavar kimdir?
Stephen Crane tərəfindən yazılmış maraqlı bir hekayə.
Hekayədən çox, novella desək düzgün olar. Kitabda, əvvəla, heç sevmədiyim bir cəhəti qeyd edim ki, həddindən artıq insan adı çəkilir. Fərqli adlar tez-tez istifadə olunur. Lazım olmayan, oxucunun diqqətini verməməli olduğu obrazlar daxil edilir və birdən yoxa çıxır. Bu da baş qarışdırır.
Novellada, əsas hadisədə həkimin evində yanğın baş verir və oğlu da evdə olur həmin an. Həkimin atlarına qulluq edən, həmçinin faytonlara nəzarət edən sadiq bir işçisi -Henry Jhonson oğlanı xilas etməyə çalışarkən ağır yanıq xəsarətləri alır və üzü tamamilə yanır. Üzü çox qorxunc göründüyündən, ona "Canavar" deyirlər.
Hətta onu öldürməyi düşünənlər, onu yanğın çıxarmaqda təqsirkar görənlər də olur. Cəmiyyətdə bir axmağın yaydığı şayiə bir insan haqqında yanlış təsəvvürlər formalaşdırır. Əsasən də, kitabda cəmiyyətin "canavar" olması sətiraltı ifadə olunur.
Canavar kimdir? Bəlkə də, elə bu ikiayaqlı insan kütləsi. Hansılar ki, sözləri canavar dişindən daha yaralayıcı olan insanlar.
Açık açık sizi kendi yargılarınızla başbaşa bırakan bir sonu olduğunu en başta söylemeliyim. Kısa ama sağlam bir konu ile yazarın okuru kendine bağladığı ve bir oturuşta bitirilebilecek bir kitap. Anlatım akıcı, konu merak ettirici. Irkçılığın hakim olduğu ve siyahilerin 3. Sınıf insan olarak görüldüğü bir dönemde, bir çiftlikte çalışan siyahi bir genç, evde çıkan yangında içeride mahsur kalan evin küçük beyini kurtarmak için kendini feda eder ve sonunda vücudunda ciddi hasar oluşur. Görünüşü canavar içi ise hala aynı sıcak insan..ama görünüş her zaman önde gelir, yaptığı fedakarlığın da önüne geçer. Çevresindeki insanların ona karşı tavırları, onun hakkında söyledikleri, sonrasında yaşadıkları kısaca anlatılıyor. Yazar en çok okuyucuya bırakıyor aslında yargılamayı..bu yönden daha çok sevdim. Tavsiyedir.
Asıl Canavar kim ?
Stephen Crane’in okuduğum ilk kitabı. Kitabın özetine gelirsek; beyaz ırktan bir çocuğu kurtarmak için yangının ortasına dalarak feci şekilde yanan siyahi bir gencin dramını anlatıyor. Dram diyorum çünkü okurken o duyguyu yoğun bir şekilde hissettim. O dönemlerde zaten var olan ırkçılığın, üstüne köleliğin kaldırılmış olması siyahilere duyulan öfkeyi git gide arttırırken, Yaşanılan bir olay ile birlikte hala toplumda devam eden o ayrımcılık ve ön yargılar bütün ilişkilerin daha da çok gerginleşmesine sebep oluyor, acımasızlığı tekrar gün yüzüne bir kez daha çıkartıyor. Ve kitapta ayrıştırma baştan sona kadar tüm ayrıntılarıyla vurgulanmış. Hikaye gerçekliğin ta kendisi. Zaten Novella tarzı kullanılmış yani gerçekçi bir anlatım ve üslupla yazılmış kısa anlatılardan oluştuğu için okuması çok rahat bir kitaptı. Yazar bir taraftan Henry karakterinin bir “canavara” dönüşmesini tetikleyen asıl nedenleri sorgularken, diğer taraftan en önemli sorusunun cevabını da biz okuyuculara bırakıyor. Asıl Canavar Henry mi, yoksa sırf renginden, görüntüsünden dolayı onu dışlayan, nefret duyan toplum mu ?
Mutlaka okunması gereken klasiklerden birisi…
Toplum baskısını, bir kişinin yaşadığı vicdan azabını güzel vermişti. Puanı neden bu kadar düşük anlamadım. Zweig sevenlerin beğeneceğini düşünüyorum.
Henry Johnson, ırkçılığa maruz kalmış bir insandır. İnsan. Bunun gerektirdiği üzere de kasabanın doktorlarının birinin evinde çıkan yangın sonucu evine girerek oğlunu kurtarmıştır. Ama toplum tarafından zaten maruz kaldıkları yetmiyormuş gibi, yangında yüzünün tamamen yanmasıyla beraber insanlarca daha da dozu artmış şekilde sözlü olarak dolaylı ya da direkt saldırılara uğramıştır.
Kitap sadece 75 sayfa, hemen bitirebilir ama bir o kadarını da sözlü olarak oturup tartışmak gerekir bana göre.
Vicdanen borçlu olduğunu düşünen doktoru, eşini & henüz hiçbir şeyin farkında olmayan yangından kurtarılan oğullarını da Henry gibi ayrı ayrı açıp konuşmak gerekir.
Kısa hikaye, çok düşünce dolu bir kitap.
Konu o kadar güzeldi ki fakat yazarın bu konuyu kendi elleriyle heba ettiğini düşünüyorum.
Yazarın yerinde olsaydım - ki değilim- Henry Johnson karakterinin duygu durumunu da okura sunar, onun bakış açısını da aktarırdım. Böylece karakterle daha derin bir bağ kurabilirdik. Ayrıca bu hikâyenin daha çarpıcı bir sonu hak ettiğini düşünüyorum. Bir yere bağlanmayan kitap sonlarını şahsım adına çok sevemiyorum. Bende bir yarım kalmışlık hissi uyandırıyor.
Yine okuduğum kitaplar heybesine insanların şekilciliğinden, güzellik algısından, alışılmış kalıplarından, önyargılarından nefret etmeme sebep olan bir kitap daha eklemiş oldum...