Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.13
Canavar
Stephen CraneNewest Canavar Reviews
You can find Newest Canavar quotes, newest Canavar book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Score
6.5Out of 10
Konu bakımından ve kapak tasarımından dolayı ilgi çekici ve güzel görünüyordu fakat çokta beklentiye sokmasın sizi. Anlatılan olaydan biraz kopulmuş gibi hissettirdi bana. Daha farklı şekilde yazılabilirdi diye düşünüyorum.
"Dünyada çok sayıda ahmak olsa da, onlara karşı koyarak kendinizi mahvetmeniz için bir neden göremiyoruz. Onlara hiçbir şey öğretemezsiniz, biliyorsunuz. "
Herkese merhaba
Bugün, modern klasiklerden merak ettiğim bir kitap olan Canavar ile geldim.
Bir doktorun evinde yardımcı olarak çalışan Henry, evde çıkan yangın sonrası; patronu doktorun çocuğunu kurtarabilmek için alevlerin içine dalıyor. Çocuğu kurtarıyor ama yüzünü kaybeden bir insan olarak hayatına devam etmek zorunda kalıyor.
Hikayenin kurgulanışı güzeldi ama kitap durduk yerde bitti; Henry ile ilgili hissedilenlerin bir kısmını okudumsa da Henry ne hissetti?, kurtarılan çocuk Henry’e karşı ne hissetti?,suçluluk duydu mu?, aralarındaki ilişki sonra ne oldu? gibi pek çok sorunun ucu açık bırakılmıştı.
Çocuğu kurtardığı için ilk etapta kahraman gözüyle bakılan Henry’nin, toplum nazarında nasıl canavara dönüştüğü daha güzel anlatılabilirdi.
Keyifli okumalar
Konusuyla dikkat çeken ama sonu ile yarım bırakılan bir kitap. Yazarın dili yalındı. Okumak güzeldi.
Kitabın konusuna değinirsek; baş karakterimiz Henry yangında ölmek üzere olan bir çocuğu kurtarmaya çalışırken yanıyor ve yüzünü kaybediyor. Halk önce Henry’i kahraman ilan ediyor. Daha sonra adamın yüzünü görünce ondan korkup onun canavar hatta iblis olduğunu düşünüyorlar. Hatta onun ölmesini istiyorlar. Kadinlar ve çocukların Henry e davranışları gerçekten
üzücüydü.
İnsanlar zaten böyle değiller midir? Biri için canınızı verecek olun, kötü bir şey görecek olsalar hep öyleydi derler.
Yazar hakkında beni üzen bir durum oldu. 1897 yılındaki Osmanlı Yunan savaşında muhabirlik yapmış olan yazar bu kitapta “dünyanın daha iyi bir yer olması için ; Türklerin denize dökülüp boğulması gerektiğini” söylüyordu. Böyle bir cümle okumak benim için hayal kırıklığıydı !!!
Olay,New York yakınlarında yer alan Whilomville adlı kurgusal bir kasabada geçiyor.Bir gün,korkunun ve ön yargının egemen olduğu bu kasabada yangın çıkar.Öncesinde toplumda belli bir saygınlığı olan siyahi bir genç ise yangında bir çocuğu kurtarır.Yüzü tanınmayacak hale gelir ve kasaba halkı ondan korkar.Siyahilere duyulan nefret yetmezmiş gibi karakterimiz Henry Janson,insanların gözünde adeta bir canavara dönüşür ve toplumdan dışlanır.
Bizim gibi olmayana karşı daima bir ön yargı içindeyiz.Farklı düşüneni kabul etmiyor,yargılıyoruz.Bu farklılıkların bizi biz yaptığını,mantığımıza yatan düşüncenin neden bize uygun olduğunu sorgulamayı unutuyoruz çoğu zaman.Genele uymak belki de bizim için daha kolay geliyor.
Peki asıl canavar Henry mi,yoksa kendinden olmayanı nefretle dışlayan toplum mu?Bu sorunun cevabını yazar bizlere bırakıyor.
Peki asıl canavar kimdir? sormamız gereken soru kesinlikle bu sorudur. Henry’nin sadece görünüşü korkunçtur. Ama onu dışlayan ve ölmesini isteyen insanların ruhu, kalbi ve insani duyguları canavarlaşmıştır. Belki de bütün bu karmaşa ve kötülük Henry’nin derisinin rengi yüzündendir. Henry aslında yüzünün tamamen yanması nedeniyle değil teninin rengi yüzünden dışlanmıştır. İnsanlar tarihin her devrinde anlamak, birlikte yaşamak, sevmek, empati kurmak yerine dışlanmayı seçmiştir. Savaşmayı ve ötekileştirmeyi sevmiştir. Anlayamadığımız her yaşama kilearşı bu düşmanca tavırlarımız ile kesinlikle kozmik bir varlık olamayacağız.
Özellikle günümüzde insanlar bir yandan tutuculuğu bırakırken diğer yandan da bazı toplumlar gitgide daha sevgisiz ve hoşgörüsüz olma yolunda geriye doğru hareket ediyor. ilerliyor diyemiyorum çünkü hoşgörüsüz olmak ve bütün ayrımlar geri gitmek değildi nedir? Özellikle tek gerçeğin ya da tek doğrunun sadece kendi yaşam tarzımız olduğuna inanmanın neresi doğrudur? Kendi doğrularımızı başkalarına zorla kabul ettirmeye çalışmak da bir bir ırkçılık değil midir?
Kimi zaman az, çoktur. Bu eserde ve incelemede olacağı gibi.
At bakıcısı Henry Johnson. Siyahi. O yangına dek kimsenin onu görmezden geldiği, dışladığı yoktu aslında. Ta ki o büyük yangına dek.
•
Nereden bilecekti ki yangından kurtardığı çocuk sonrası kendisinin toplum dışına itileceğini.
Gerçi böyledir zaten. İyi günler hep kalabalıktır. Yüzünüz ‘kararır’, yanar ya da tükenirseniz ‘yalnızlığa’ itilir; görmezden gelinirsiniz.
•
Bir çırpıda okunup, etkisini bir süre diri tutacak ‘Canavar’. Buyurun.
İnsanın empati yapamayan, kendinde olmayınca başkasındaki hastalığı anlayamayan, bencil ve acımasız yönünü anlattığı kadar vefayı, minneti, sevgiyi de hem güzel hem akıcı anlatmıştı. Oğlunu yangından kurtardığı için aklını kaybeden ve yüzü yandığı için “canavar” olarak görülen genci her şeye rağmen yaşatmaya çalışan doktorun insanların eleştirisine rağmen direnmesini, sadakatine devam etmesini okuyoruz. Kitabın sonu da etkileyiciydi.
Newyork yakınlarındaki bir kasabada Henry jahnson adlı siyahı genç hem çok yakışıklı hemde giyiminde ki özeni ile kasabanın dikkatle izlediği kişidir. Kendisi doktorun evinde hizmetli olarak çalışıyorken, çıkan yangında doktorun beyaz ırktan cocugunu kurtarır fakat kendi yüzü kül olur. Kasabada herkes onu görünce korkar kaçar. Yüzünü kaybedince toplumu da kaybetmiştir. Artık herkesin korktuğu bir canavara dönüşmüştür. Toplum bu canavarın öldürülmesini yada uzak bir yere gönderilmesini ister.
Yazar sonunu yazmamış. Hikayede ki canavarın; çocuğu kurtarmak için Yüzünü kaybeden Henry mi yoksa bu iyilik sever adamın öldürülmesini yada sürgün gönderilmesini isteyen Toplum mu olduğunu okuyucuya bırakmış.
Stephen Crane'in "Canavar"ı, ırkçılık ve dışlanma gibi günümüzde de oldukça güncel olan temaları işleyen, sürükleyici bir roman. Hikayemiz, Henry Johnson adında, beyaz bir çocuğu kurtarmak için alevlere dalan ve sonucunda korkunç şekilde yanan bir siyahi gencin etrafında dönüyor. Yangından sonra Henry, bir kahraman olmaktan çok, toplum tarafından dışlanan ve korkulan bir "canavara" dönüşüyor.
Roman, Henry'nin yaşadığı zorlukları ve toplumun önyargılarını etkileyici bir şekilde tasvir ediyor. Crane, Henry'nin bakış açısıyla yazdığı bölümler sayesinde, karakterin öfkesini, üzüntüsünü ve umutsuzluğunu derinden hissediyoruz.
"Canavar", sadece ırkçılık hakkında bir roman değil, aynı zamanda insan olmanın ne demek olduğu ve toplum tarafından kabul görmenin önemi üzerine de bir hikaye. Stephen Crane, bu romanıyla okurlarını, önyargılarımızı sorgulamaya ve farklı bakış açılarına açık olmaya teşvik ediyor.
Eğer:
yüzyıl Amerika'sında ırkçılığın nasıl bir etkiye sahip olduğunu öğrenmek istiyorsanız,
Sürükleyici ve etkileyici bir hikaye okumak istiyorsanız,
Toplum tarafından dışlanmış bir karakterin bakış açısını anlamak istiyorsanız,
"Canavar"ı kesinlikle okumanızı tavsiye ederim.
Fedekarlığa Gerek Yok
Canavar, bir siyahinin çalıştığı evde yangın çıkması sonucu yaşanan trajediyi anlatıyor. Bu trajedi her ne kadar haksızca olsa da iki taraflı. İlk sayfalar tutunmakta zorlansam da sonrasında aktı gitti. Okudukça Henry adına üzüldüm. Yangın sonrasında öldü sanılıp aziz ve kahraman ilan edildikten sonra yüzünün yandığı görülünce itin gtüne sokulmadığı kalıyor. Adamı resmen dışlayıp canavar yerine koyuyorlar, keşke ölseydi diyorlar. Ya cidden kahroldum keşke kurtarmasaydın be oğlum değdi mi? Kimse için gereksiz fedekarlık yapmaya gerek yok, neyse. Siyahilerin konuşma tarzı bir garip yansıtılmış sanki taşralı gibi. Bu da bir çeşit dışlama aslında yazar tarafından ama yazıldığı yılları düşünürsek kitapta yer verilmesi bile tebriğe layık.