Yüz kez canıma kıymak istedim ama hâlâ hayatı seviyorum.
Bu gülünç çaresizlik eğilimlerimiz arasında en tehlikeli olanı belki de; çünkü bir yükü, yere atmak isterken sürekli olarak taşıma ısrarı içinde olmaktan daha ahmakça bir şey olabilir mi ?
Varlığından iğrenmek fakat yine de onu sürdürmeye çalışmaktan başka…
Ya da başka bir deyişle bizi yok eden bir yılanı, kalbimizi yiyene kadar okşamak niye