"Bir gemi güvertesi. Gözleri bağlı şişman adam diz çökmüş. Karşısındaki dört asker, o an geldiğinde, diz çökmüş adamın kafasına üçer mermi sıktı. Kalabalık kurşuna dizme töreninden memnundu. Candide “Kim” diye sorduğunda kanlar içinde düşenin bir amiral olduğunu öğrenmişti. “Neden” diye sorduğunda aldığı cevap o kadar saçmaydı ki..
Candide'de şöyle not etmişti: “Bu ülkede öteki Amirallere ders olsun diye ara sıra bir Amiral öldürmek âdettendir.”
(Barış Terkoğlu'nun bugünkü yazısından)
Ne yapacağımı bilemediğim, yatak ve çalışma masası arasında gidip gelmeye başladığımda kendi kendime "Dolanma, bahçeni ek.” Diyorum. Voltaire, Candide’den en sevdiğim bölümdür :
Hayatın hiçbir kutsal anlamı olmayabilir, ama yine de “Bahçemizi ekip biçmeliyiz.”