Yeniden kitaplıktan çıkarılıp okunan güzel kitap,,
Gözlerim dolu dolu iken birkaç cümle bırakmak istedim buraya.
Lise zamanlarımda ilk kitabını okuduğum, okuduğum anda ruhunun güzelliğini hissettiğim, o günlerden bu günlere kalbimdeki yerini kimseye kaptırmayan Sabahattin Ali; her zaman ruhumda.
Kitapta yer alan son mektubun tarihine bakıp, ölüm tarihinle arasında ne kadar zaman olduğunu hesaplayınca, kitabın başlarında hissettiğim sevginin yerini ister istemez öfkeli, hüzünlü göz dolmaları aldı. Sabahattin Ali'yi öyle gözümde canlandırmak bile tüylerimi diken diken etmeye yetti. Hissettiğim öfkeye sebep olan şey; kalbi, ruhu bu kadar güzel olan bir insanın sonunun bu şekilde olması.
Bir eşin, babanın nasıl zarif bir şekilde kalbini ailesine açtığının kanıtlarından olan bu mektupları okurken ben yine Sabahattin Ali'ye sıkı sıkı sarıldım içimden.
Sabahattin Ali'yi okuyun, okutturun.
Ne diyebilirim ki başka,,
