Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar. İçimde tüten bir şey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Şiirini işlemiş tiyatro olarak usta şair.
Roman olarak Ahmet Hamdi Tanpınar ve Orhan Pamukla İstanbul'u yaşadım,
tiyatro olarak da böyle okumak güzeldi.
Hep düşünürüm, güzel şiirler bir romana bir hikayeye bir tiyatroya dönüşse nasıl olur?
İşte bu kitapta bir şiir güzel bir senaryoya dönüşmüş ama bana yetmedi, en meşhur İstanbul şiirlerinden bir roman yazılsa belki o zaman doyar ruhum.
"İçinde sen varsın diye İstanbul'u seviyorum" kitabın en güzel cümlesi diyebilirim. Ve ben dahi içinde İstanbul olduğu için sevdim bu kitabı.
Bir saatte okunacak çerez kitaplardan...
İlmi ve akademik okumalar arasında ruha iyi geliyor böyle okumalar.
"Yazmak yaralarıma merhem oluyor." Diyordu şair. Okumak da en az yazmak kadar merhem oluyor yaralı ruhlara...
