Arabanın penceresinden dışarı baktım. Yetimhanede yaşarken, değerli hiç birşeyim, ismim bile yokken, yalan söylemek zorunda kalmamıştım. Madem şimdi zenginim, bir sarayda yaşıyorum, dolabımda yetimhanedeki on kızdan daha fazlasına yetecek kadar çok giysim ve hizmetçilerim var ve de limuzine biniyorum, öyleyse bir başkası gibi davranmak zorundayım.