Birkaç saat içinde zevkle okudum. Esasında tanımadığım bir yazar, çok sevmediğim bi tarz olsa da evire çevire kendimi hazırladım ne de olsa hediye
Bitiince "iyi ki" dedim.
Çetin Abi, her mahallede olan esnaf. Zarife Teyze, ömrümüzü yiyen kadın. Tanıyoruz hepsini. Hatta benim Zarife Teyzelerin biri "hah aferin işe yarar meslek olsun okuduğunuz bölüm, hemşirelik mesela" demişti. Dipçe; ben öğretmen, kızkardeşim hemşire. Dipçeye devam; benim yüzüme baka baka dedi
.
Zarife Teyze 2 hikayem; bir dönem baya ağır hastalanmıştım, yatak döşek yatıyorum. Odada bi ara yalnız kaldım ve Zarife Teyze kılıklı bir teyze içeri dualar okuyarak, okuyup yüzüme tükürerek (benle konuşmadan) bir süre yanımda oturdu. Öldüm de haberim mi yok diye düşünmüştüm
.
Kitaba gelirsek işte bu kadar yakın hissettiriyor kitap. İçimizden öykülerden oluşuyor. Sade, samimi bir dille anlatmış Hikmet Kızıl.
Beni Hikmet Kızıl ile tanıştıran arkadaşıma ayrıca burdan teşekkürlerimi iletiyorum
