Çayizm günlük yaşamın iğrenç gerçeklerinin arasındaki güzelliğe hayran olma temeline dayalı bir külttür. Saflığı ve uyumu, karşılıklı yardımın gizemini, toplumsal düzenin romantizmini telkin eder.
Gündelik dilde kişisel dramanın yarı şaka yarı ciddi yönlerine ilgisiz kalan insanlara "çaysız insan" deriz. Yine aynı şekilde dünyevi trajediye aldırmaksızın, gem vurulmamış duygularla bütün yaşamını dolduran kaba estetleri de "çayı fazla kaçmış" diye damgalarız.