Hep korkacağız ... Hep ... Sokaktan uzakta, güneşten
uzakta, her şeyden uzakta, korkacağız ... Oysa ben, ışıklı ve
güneşli bir alınyazısı isterdim! diyor kadın göğe bakarak.
Kelimeleri kanatlanırken, göğün maviliği yüzüne vuruyor.
Korkuyorlar. Korku onları biçimlendiriyor, derinliklerinde dolanıyor. Gözleri, ruhları, kalpleri korkuyor. Her şey-
den çok da, aşkları korkuyor .