Kitapta yoksul-köylü kesimin ekmek mücadelesini görüyoruz, ayakta kalma mücadelesini görüyoruz. Karnı burunda eşler, çocuklu avlular, harap olmuş rutubetli sıkış sıkış evlerde yaşam... Bunların hepsine "eyvallah" çeken işciler, günün birinde kurnaz bir olaya oyuncak olup işlerini kaybederler. Yeni mezun olduğum için işsizlik kaygısını sonuna kadar hissettim. Art niyetle mi cahillikle mi bu oyuna geldiler bilemem ama olan hep alt tabakada yaşayan insanlara oluyor be...Üst kesim her zaman nasıl ekmek kazanacağını biliyor ve genelde hiçbir enikonu ceza almadan paçayı kurtarıyorlar... Hep böyle olmadı mı zaten?
Kitabın içinde en sevdiğim kısım, Cemile ve Katip Necati arasındaki aşk diyebilirim. En sevdiğim karakter ise Cemile'nin babası Malik bey.
Kitabın anlatım dili oldukça yalın, okuma yazma bilen her yaştan insanın okuyabileceğini ve rahatlıkla anlayacağını düşünüyorum. Arada yöre ağızları da kullanılarak inandırıcılık artırılmıştır. Kitaplarda böyle kısımları daha çok seviyorum, ülkeye yeni gelmiş Türkçe'ye çatpat hakim biri ile yöre halkından birinin aynı Türkçe'ye sahip olması beklenemez ya.
İyi okumalar dilerim...
