Kafka’ya sorulur:
“Niçin üzülüyorsun ki? Hiçbir eksiğin yok!”
“Haklısın!” diye cevap verir, “Hiçbir eksiğim yok kendimden gayrı!”
Ne kadarda şaşırtıcı geliyor değil mi, kişinin bu kadar yalın bir biçimde kendi eksikliğinin farkına varması?!
Bu tabir “herkes gibi olma” anlamına mı geliyor: yığınlara katılmak, sürü içinde sürü gibi yaşamak, kendini fark etmeden, kendince fark olunmadan ömür tüketmek ve sürünün içinde kendini kaybetmek, yok olmak?
Hatırlamayanlar hatırlanmaz, zikretmeyenler zikredilmez; hayatın (yaşamın değil, yaşamanın) kaidesi bu!
Dünyadan vazgeçmek biraz da yalnız kalmayı seçmek demek değil midir zaten?