Madem insanlar ölüyor, yaşamanın ne anlamı var ve madem ölüm var, yani madem ileride kendisini ölüm bekliyor, insanoğlu nasıl gülebilir, niçin çalışır, okur, araştırır?
Üç gün ya da yüz yıl yaşayan iki insan arasındaki fark neden ibaretti, madem bu dünyaya gelmişler, demek ki bir misyonlarının olması gerekir? Nedir bu misyon?
Rüzgar da ruhumla beraber
sessizce anlatıyor
aradığını bulacağını
sevgilim
Sen insanlar için yakıyorsun kendini
onların ruhu da
ruhumla beraber
dua ediyor senin için
Her gün
geceli gündüzlü
Her şey Yaratıcının, yani boyutunu ve gücünü insanoğlunun aklının alamayacağı bir yüce kudretin elindeyse, bunca insanın ruhu neden böylesine siyah işle kapanmıştır, hatta bazen kalpleri kömür gibi simsiyah kesilmiştir? Yaratıcı yani yüce kudret buna niçin izin veriyor?