Akran zorbalığını ve kimsesizlik duygusunu vurgulayan roman.
Okulda zorbalığa maruz kalan iki gencin birbirleriyle mektuplaşarak iletişim kurmalarıyla başlayan roman, insanlara fırsat verildiğinde ne kadar ileri gidebileceklerini ve saf kötülüğü gözler önüne seriyor. Şımarık popüler liderlerine sırf yaranmak veya kendilerine bir şey olmasın diye sessiz kalmanın kötülükle eşdeğer olduğunu gösteriyor.
Karakterlerin uğradıkları zorbalıklara kendilerinin bile ses etmiyor oluşu, her şeyi kabullenişleri bir yandan sinir bozucu bir yandan da üzücü. "Tepki göstersek ne olacak ki" gibi bir düşünceyle duygusal yalnızlıklarını, popüler şımarıkların başına dert gelmeyeceğinin farkındalığını, çaresizliği bizlere yaşatıyor. Bunun sonucunda da kendilerini boşluğa serbest bırakır gibi zorbalıkların akıntısına bırakıyorlar.
Kitap çok yarım kalmış, bir bu kadar sayfa daha devamı varmış gibi bir şekilde bitiyor. Kojima'ya nolduğunu, zorbalık yapanların sonrasında ne yaşadığını bilmeyişimiz, zorbalık yapanların roman arasında hayatlarına değinir gibi yapıp devamını getirmeyişi fazlasıyla eksiklik ve romandan tatminsizlik hissi veriyor. Ancak okunabilir bir roman.
İyi okumalar.
