Quotes
Tüm o leydileri gördüm, bir kısmıyla tanıştım. Ama hatırladığım tek kişi sensin.
Sayfa 95
“Gülümsemeyi deneyebilir misin?” diye sordu Honoria yorgun yorgun. Iris’in dudakları o kadar ürkütücü bir ifadeyle gerildi ki Marcus neredeyse odadan çıkıyordu. “Tanrım, boş ver,” diye mırıldandı Honoria “ sakın yapma.”
İnsanlara, gerçekte kim olduğunu görmeleri için izin vermiyorsun.
Sayfa 181
Honoria'nın bakışları duygusallaşmıştı. "Çocukluğumuzda o berbat pandomimlerimizi yaparken. Sen hep ağaç olurdun."
"Hiçbir zaman bir şey söylemek zorunda kalmazdım."
"Ve her zaman arkada dururdun."
Marcus gülümsediğini hissetti, biraz yamuk ve gerçek bir tebessümdü. "Ağaç olmayı baya seviyordum."
"Çok iyi bir ağaç oluyordun." Sonra o da gülümsedi- ışıl ışıl, harika bir şekilde. "Dünyanın daha fazla ağaca ihtiyacı var."
Sayfa 312Kitabı okudu