Kitabı şiir ile felsefenin hoş bir kokteyli olduğunu düşünerek aldım.(hakkında yapılmış yorumlara dayanarak) Zihnimde ve ruhumda hoş bir tat bırakacağı beklentisiyle de okumaya başladım. Kısa sürede bitirdikten sonra gördüm ki, bende beklentimi karşılayacak kadar büyük bir tat maalesef yok.
Cennetle cehennemin evliliği denmiş fakat yalnızca cehenneme dair özdeyişler ve pasajlar var. Bu o kadar önemli değil elbette benim için, fakat ben okuduğum yorumlardan sonra, açıkçası daha derinlikli bir felsefe bulacağımı sanmıştım. Benim için olmadı. Hatta buraya ‘bu okuduğum neydi, inanamıyorum’ tarzında iddialı cümleler yazan arkadaşlara da hayret ettim. Daha önce derinliğe sahip pek bir şey okumadıkları kanısını uyandırdılar bende.
Eser güzeldi, kötü demek haksızlık olur ama anlatıldığı kadar muhteşem de değil. Açıkçası bende pek bir etki yaratmadı.
Çağının koşulları düşünüldüğünde, yazarın toplum kurumlarına sergilediği başkaldırı ise takdiri kesinlikle hak ediyor.
Blake’in sırf bu özelliğinden dolayı bile cennette uyuyor olmasını dilerim...
