Cennetin Dört Hanımefendisi sözleri ve alıntılarını, Cennetin Dört Hanımefendisi kitap alıntılarını, Cennetin Dört Hanımefendisi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kendi sahtesini üretti insanlık ve onu tanrı edindi...
Güzelliği kaş göz, sevmeyi iki çift sözden ibaret bildi...
İncelik ve zarafeti yitirdi, merhamete dair ne varsa yüreğinde hiç düşünmeden bitirdi...
Acısız, sıkıntısız, dertsiz, kedersiz bir hayatı istediği; acının insana kattığı değeri hiç mi hiç hesap edemedi...
Sabır ve tevekkül kelimelerine hep sağır kesildi...
Sevdiği kadar mutluydu, sevildiği kadar değerli, değerden maksadı neydi, onu da hiç dert etmedi...
Dünyaya geliş gayesi; yemek, içmek, gezmek, eğlenmek, evlenmek miydi?" Yoksa" dan sonrasını bir türlü getiremedi...
Gurbet içinde gurbetteyiz, çünkü gurbet hep içimizde şimdi... Kendi kendimize yabancı, kendi gerçeğimize yalancı olduğumuzdan ve aynamızı/annemizi kaybettiğimizden beri öksüz, yetim ve kimsesiz...
Ne Ebu Cehiller bitiyordu bu dünyada ne de Ebu Cehillere meydan okuyan dava sevdalıları, ne zulmün çirkin sesi susuyordu göklerde ne de ona meydan okuyan mazlumların duaları...
Dünyadır ve dünyalıklardır aslında insanın en büyük zindanı. Kalabalıklar içinde yalnızdır, kimsesizdir insan, kendi karanlığının zindanında ıssızca yaşar yalnızlığını...
İncil'de on dokuz, Kur'an'da otuz dört defa adı zikredilen ahlak abidesi!
Ey Kudüs’te doğan ve Kudüs’ü doğuran!
Doğuruşuyla miladı başlatan kutlu anne!
Ey Hanne'nin duası!
Ey İmran'ın rüyası!