Cevdet Bey ve Oğulları
Orhan PamukCevdet Bey ve Oğulları Reviews
You can find Cevdet Bey ve Oğulları reviews, Cevdet Bey ve Oğulları book reviews, Cevdet Bey ve Oğulları ratings on 1000Kitap.
1/10 puan verdi
Yazarın okuduğum ilk kitabı.
Osmanlı'nın son dönemlerinden başlayıp, Cumhuriyet'in ilk yıllarından ta 1970'lere kadar uzanan bir zaman diliminde yaşamış bir ailenin 3 kuşaklık hayat hikayesi konu ediliyor.Bitmek bilmeyen uzun uzun cümleler, karakterlerin iç seslerinin uzun uzadıya anlatılması kitabı oldukça sıkıcı hale getirmiş.Bir kitap 644 sayfa olurda hiç mi içinde bir heyecan,bir sürükleyicilik olmaz.Yoktu da.Yarım bırakmamak için kendimi zorladığım bir kitap oldu.Herhalde beni en çok bunaltan kısmı romanın içinde güçlü bir karakter olmayışı.3 dönemde anlatılan karakterler hayatın anlamını sorgulayan Ne için yaşıyorum? Ne yapmalı? gibi soruları sık sık kendine sorması ama buna rağmen bir ideale sahip olamaması cok tuhaf.Geleceğe dair hayalleri, umutları olmayan,yaşamaktan zevk almayan karakterler olarak karşıma çıktı.(Cevdet Bey'i muaf tutmak gerek zira o kısmende olsa hayallerini gerceklestirebilmiş.)
Cumhuriyete, devrimlere, o dönemin inançlarına ilişkin harikalığı su götürmez tespitler ve özellikle duygudurumlar içeren ama Orhan Pamuk'un henüz kendisi olamadığı bir kitap. 1974-76 yılları arasında Pamuk daha otuz yaşına basmadan yazıldığı düşünülürse bu bir eleştiri bile sayılmaz gerçi. Bir başucu kitabından ziyade Pamuk'un yolculuğunu takip etmek isteyenlere tavsiye edebilirim yine de. Ancak söylemeden geçemeyeceğim yazarla bu kitap ile tanışanların, Orhan Pamuk'a Nobel'i kazandıranın kalemi değil söylemleri olduğuna inanan çılgın ve yine söylemeden geçemeyeceğim sığ kalabalığın içinde olma ihtimali epey yüksek.
Şahsen lise, üniversitesi yıllarımda Orhan Pamuk romanlarını okumuş ( Benim Adım Kırmızı, Kar, Mahsumiyet Müzesi) ve bundan sonra okumama kararı almıştım.Çünkü okunması zor ve yorucu gelmişti bana, Orhan Pamuk kitapları. Cevdet Bey ve Oğulları kitabını okurken şaşırdım, Orhan Pamuk'mu diye tereddüt ettim ilk başta yada ben geçtim de o zaman ağırmı gelmişti diye sorguladım kendimi.
Gayet yalın bir dili var okunması kolay, akıcı bir kitap. Biraz çok uzun olması bakımından sonlara doğru sıkıldım araya başka kitaplar dahil ettim.
Cevdet Bey ve Oğulları; 1905 ile 1970 yılına kadar yaşamış tüccar bir ailenin hikayesini anlatıyor.Konusu Türkiye'nin modernleşmesi, Cumhuriyet, darbe, Atatürk'ün ölümü, ülkenin sosyal ve ekonomik durumunu bu aile ve karakteri üzerinden anlatan birb dönem romanı diye biliriz.
"Hiçbir şeye bulaşmadan namuslu gözükmek, mutlu ve ahlaklı gözükmek kolay. "
"........senin durumundan kimse hoşlanmaz. Herkes ister ki, senin gibi insanlar mutlu olsun. Kimse senin durumunu anlamaz. Hem her sevi var hem şikâyetçi: Bu, kimsenin anlamayacağı bir şey; kimsenin ilgilenmeyeceği bir hikâye..."
Orhan Pamuk'un ilk romanı olan bu sevgili kitap, aynı zamanda Orhan Pamuk'un yazdığı en uzun kitap olma özelliğine de sahip. Kitaptan Orhan Pamuk'un diğer eserlerinde olan heyecanlı hikaye anlatımını bekliyorsanız, beklediğinizi bulamasınız. Öyle bir roman okumak istiyorsanız Orhan Pamuk'un diğer eserlerinden olan "Sessiz ev" veya "Kırmızı saçlı kadın" eserlerini tercih etmenizi tavsiye ederim. Bu kitabın güzelliği başka.
Bu kitabın en güzel yanı bir ailenin neredeyse 70 yıllık "sıradan" hikayesini anlatırken hikayenin hiç sıkmaması olabilir. Aile yapısının kitapta mükemmel bir şekilde işlendiğine de değinmem lazım. Her insan Cevdet bey ve ailesinden kendisiyle ilgili kesitler bulabilir. Gerek karakterler olarak, gerek aile olarak....
Karakterlerin de çok özenli ve detaylı yazıldığı belli. Cevdet bey, Nigan hanım, Refik, Osman, Ömer, Nazlı, Ayşe, Ahmet... Hepsi ayrı ayrı üzerine düşünülmüş karakterler. Tüm kitap boyunca bu karakterlerin inişlerini ve çıkışlarını okuyor, hayattaki amaçlarını öğreniyor, düşüncelerine katılıyor veya katılmıyoruz.
Kitap, Osmanlı'nın son dönemlerinde başlayıp cumhuriyet döneminde devam ediyor ve sizi savaşa götürmemesine rağmen bu dönemi size sonuna kadar hissettirmeyi çok iyi başarıyor. Bunu da o dönemleri yaşamış insanların çatışan düşüncelerini ve değişen dünyalarını bize yaşatarak yapıyor.
Kitabın uzun olmasından korkamayın. Bir iki zayıf yönleri olsa da hikaye ve karakterler o kadar güzel ki en fazla 10 günde okuyup bitirirsiniz. Herkese tavsiye ederim.
Değerlendirme
Bu kitap, 20. Yüzyılın bir tablosunu verdiğini söylesem abartmış olmam herhalde. Osmanlı'nın son yıllarından 80'lere kadar olan tarihsel süreci, dönemin aile yaşantısını harikulade bir şekilde veren bir yapıt diyebilirim. Hikaye, sanki bir dizi forumunda ilerliyor. İnsan süreci takip ederken, düşünmekten, karakterleri zihninde canlandırmaya çalıştırmakdan duramıyor. Bu yapıt 20. Asrın yaşantısını ve bir Müslüman Türk tüccar üzerinden cumhuriyet dönemi ile birlikte zengin, elit tabakanın nasıl oluştuğunu da göz önüne serdiğini söyleyebilirim. Her açıdan 20. Asrın aile yapısını, modern Türkiye'nin nasıl meydana geldiğini beraberinde neler getirdiğini görmek mümkün.
Yaptığı karakter tahlilleri, yarattığı olay örgüsü, betimlemeleriyle harika bir ilk kitap. Özellikle de 22-26 yaş aralığında yazdığını düşünürsek. Nerede Cevdet Bey ve Oğulları nerede Kırmızı Saçlı Kadın! Orhan Pamuk'un "bazan" kelimesinin temeli meğerse burada atılmış. Edebi anlamda çok başarılı bulsam da tarihsel olarak takıldığım çok fazla yer oldu. Edebi kurguda tarihsel gerçekliğin olması gerektiğine inananlardan biri olduğumdan dikkatimi çeken bu hataları (!) yazamadan durmayacağım:
-1939 yılında yaşananları anlatırken "Türkçü hareketi bütün dünyada temsil eden şu anda biricik dergi Ötüken'dir." ifadesi. Hüseyin Nihal Atsız'ın çıkardığı Ötüken Dergisi'nin ilk sayısı 1964 yılında çıktı.
- Yine aynı yılda Muhtar Laçin karakteri Bulgaristan başbakanı için verilen onur yemeğine katılıyor. Oysa bahsi geçen tarihte Bulgaristan krallık döneminde olduğundan bahsedilen kişi başbakan olarak değil bakanlık konseyi başkanı olarak tanıtılmalıydı.
-Refik'in oğlu Ahmet babasının hatıra defterini bulur ve eski harfleri okuyamadığı için defteri İlknur'a verir. Oysa Refik günlük tutmaya 1937'de başlamıştır. Latin Harflerinin kabulü 1928 yılında gerçekleştiğine göre Refik -üstelik ilerici bir kişiyken- nasıl eski harflerle yazar? Nasıl Ahmet 1970'de bu yazıları okuyamaz?
Bunların dışında Melek'in "hostes: konuksever gökavrat" ifadesine bayıldım. Daha önce duymamıştım. Meğerse aşırı Türkçeleştirmeyle dalga geçmek için yapılan bir espiriymiş.