Şəhər fəryad qoparıb əli çatan yerlərə xəbər göndərirdi:
- Biz qırılırıq, bizə kömək edin! Bizə kömək edin! Bizə kömək edin!
Bu xəbər təkcə Azərbaycanın o vaxtkı rəhbərliyinə yox, dünyanın hər yerinə, dünyanı idarə edən böyük dövlətin başçılarına belə çatırdı. Ancaq, hamı susurdu...
Müasir dünya dəhşətli insan qırğını görməmişdi və maraqla gözləyirdi.
Gözləyirdi ki, görsün torpağın qara üzü günahsız insanların qırmızı əti ilə örtüləndə necə görünür?!..
Siz fikir verirsinizmi onun necə kinli siması var? - mayor cavab verdi.
Baratov kinayə ilə gülümsədi:
- On yeddi il erməni əsirliyində olan adamın siması necə olmalıdır, sizin
fikrinizcə? Şən və gülərüz olmalıdır?
-- Ananı çox sevirsən?
-- Çox! - Onun yolunda tərəddüd etmədən ölümə gedərəm. Bəs siz ananızı sevmirsiz?
-- Heç ananı sevməmək olar? Həm də qocaldıqca daha çox sevirəm onu. Sanki, nə vaxtsa itirməkdən qorxuram...
-- Əsl güclü adam, mənim fikrimcə, bilirsiniz kimdir?
-- Kim?
-- O adam ki nəyisə etməklə bərabər, etməməyi də bacarsın.
-- Başa düşmədim...
-- Baxın, məncə, öldürmək asandır, bağışlamaq çətin. Pislik asandır, yaxşılıq çətin. Yemək asandır, yeməmək çətin. Çətin işi bacaran daha güclü sayılmalıdır, yəqin ki. Başa düşdünüz?
-- Hə. Demək istəyirsən ki, nəfsini saxlaya bilən daha güclüdür.
-- Nəfsini saxlaya bilən, bəli, güclü adamdır. İnsan gərək birinci özünə qalib gəlməyi bacarsın...