Kur’an kurslarında, çağdaş eğitim hep şu gerekçeye dayandırılmıştır: “ağaç yaşken eğilir.” Çocukları, çağdaş dünyaya uyumlu şekilde yetiştirilmesi gereken bir insan olarak değil; “yaşken eğilmesi gereken bir ağaç” olarak gören babadan, eğitimciden ve politikacıdan, ülkesi için güzel şeyler yapması beklenebilir mi?