"Gerçekten insanın en büyük bencilliği, kendi dertlerini taşımaları için dostlarını yükçü olarak kullanmak isteyişidir. Bencil insanlar, durmadan yalnızlıklarından yakındıkları, yakınlarının kendilerini anlamadıklarını söyledikleri halde, kendileri hiç de başkalarının yalnızlıklarını bölüşmek istemez, yakınlarını anlamaya çalışmazlar. Bu bencillik onları yalnızlıktan kurtarmak şöyle dursun, tersine, büsbütün karamsar yapar, yalnız bırakır. Zorla kendilerinin yarattıkları yalnızlıktan kurtulmak için kalabalığa karıştıkça, kalabalık kere yalnızlıkları artar. Bu benciller, kendi kendilerini mahkum ederek gömüldükleri yalnızlıktan, çevrelerindeki insanları suçlu bulur, dostlarını sorumlu tutarlar. Oysa insanın yalnızlıktan kurtuluşu, kendi yalnızlıklarını başkalarına yüklemekle değil, başkalarının yalnızlıklarını yüklenmekle, çevresindekilerin dertlerini bölüşmekle olur..."

Sayfa 136Kitabı okudu

Çiçu Aziz Nesin

Meraga

@sufinun·

15 Kasım 2020 13:03

"Zaman zaman çıldıracağım diye korkuyorum kendimden... Kulaklarımda uğuldayan yalancı gürültülere değil, gerçek gürültülere ihtiyacım var... Komşuların kavgaları, dışardaki en önemsiz konuşmalar bile beni kurtaracak sanıyorum... Bakın bakın, duyuyorsunuz ya ayakkabılarım nasıl gıcırdıyor. Ayakkabı alırken gıcırtılı olmasına özellikle dikkat ediyorum... Ben hep böyle gıcırdayan ayakkabılar giyerim... Sese ihtiyacım var, sese... İçimdeki ıslak, soğuk yalnızlığın uğultularından, onbinlerce orkestranın çıkardığı gürültünün beynimi tırmalamasından kurtulmak için, gerçek ses duymak istiyorum... Onun için ayakkabılarımın gıcırtısından bile avunmak, yalnızlığımı kendimden kovmak istiyorum... Başkaları, kendimi göstermek istediğim için böyle gıcırtılı ayakkabı giydiğimi sanıyorlar..."

Sayfa 154Kitabı okudu

Çiçu Aziz Nesin