"Çiğdem Pilavı mı? Nedir Çiğdem Pilavı babaanne?" diye sordum merakla.
Babaannem anlattı:
"Her yörenin kendine göre görenekleri, töreleri vardır Handan'ım. Bizim yörede de Çiğdem Pilavı geleneği vardı. Ama şimdilerde Çiğdem Pilavı yapan mı kaldı? Kentler apartmanlarla doldukça, kentlerde insanlar çoğaldıkça, yeni yeni buluşlar çoğaldıkça töreler bırakılıyor. Bildiğimiz törelerin yerini yeni töreler alıyor. Şimdilerde de Çiğdem Pilavı töresi yok. Sen Çorum'a kışın gelmediğin için bilmezsin Handan'ım. Bizim oralar karlıdır. Kar bir yağmasın... Onun üstüne bir daha, bir daha, bir daha; kim bilir kaç kez bir daha yağar! Her yer bembeyaz olur. Kardan çarşaf örter tarlalarımızı. Kardan çarşaf örter tepelerimizi, dağlarımızı. Dereler karla dolar da her yer dümdüzleşir.
Çiğdemlerin çıktığını ilk gören, ilk öğrenen çocuklar olur. Bu sevinci yaşar, bu sevinci başkalarına da duyurmak, başkalarına da bu sevinci yaşatmak isterler. Çocuklar karın eridiğini, toprağın göründüğü yere değin giderler. Çiğdem çiçekleri toplarlar."
