Ilk kez okuduğum bir yazar olmasına rağmen dili ve anlatımı çok tanıdıktı Safiye Erol'un. Türk edebiyatına, tarihine vakıf bir şekilde yazdığı Ciğerdelen romanını çok beğendim ve diğer kitaplarını da okumak istiyorum.
Doğu ve Batı Edebiyatlarının bir sentezi gibiydi kitap. Ana konunun altına gizlenmiş modernleşme uğruna yapılan hatalar, bireyselleşme, yalnızlık konuları da başarılı bir şekilde ana metine yerleştirilmiş. Kullandığı imgeler, betimlemeler çok güzeldi bazen cümleleri iki üç kez okuyup "Ne kadar da güzel yazmış!" Dedigim yerleri oldu.
Kitap içerisinde bir de hikayeler var. Osmanlı zamanlarında bizim olan topraklarda hüküm süren bir aile anlatılıyor hikayede de. Hikayelerin hepsi çok hüzünlüydü ama Yedi Peçeli hikayesi en hüzünlü olandı bana sorarsanız. Zühre'nin aşkını, acısını, aşağılanmışlığını taa içimde hissettim ve Hafız Nuri'nin gittiği diyarlarda kızı için ne kadar üzüldüğünü düşünerek şehit babanın son isteklerinden birini yerine getirmeyen Macar Feridun'a ve Adviye Molla'ya hep çok kızdım. Özellikle Yedi Peçeli olmak üzere tüm hikayelerde de çok etkilendim.
Kitabı bir buçuk iki hafta gibi bir sürede bitirdim hiç de yavaş okudum diye üzüldüğüm bir kitap olmadı zaten hızlıca bitirilip kitaplığa kaldırılacak bir kitap değil.
Hüseyin Nihal Atsız Ruh Adam'da bu romandan çok bahsetmişti şu an tam hatırlamıyorum o romanı ama Ciğerdelen'i okumuşken Ruh Adam gibi güzel bir eseri de bir kez daha okumayı düşünüyorum.
Türk edebiyatı romanlarında, Osmanlı izlerini, cumhuriyet devri günlük yaşantısındaki birey gelgitlerini okumayı seviyorsanız kesinlikle tavsiye ederim.
