Efendi onlara uzun uzun anlatıyordu cennetin nimetlerini. Yeniyetmeler cennete gitme arzusuyla yanıp tutuşuyorlardı. Efendi onları seviyordu, bir gün birine cennetin yolunu açtı herkesin önünde, o şanslı delikanlı çıkıp sarp kayalıklardan atıverdi kendini, cennete vardı. Böylece cennete yolculuk başladı her biri için. Kuru kuru dünyevi hayatı cennetin nimetlerine feda ettiler tek tek. Eskiler, yeni gelenlere anlattı,onlar da daha sonra gelenlere. Cennete yolculuk o yüce dağın tepesinde başlıyordu. Efendi, onlara yol gösteriyordu.
Hayatın kısa olduğu, göz açıp kapayıncaya kadar geçip gittiği çok söylenir. Aslında bir ucundan ileri doğru bakıldığında zaman öyle kolay akmaz. Güçlükleri vardır, kimi zaman bitmek bilmez. Zaman, kişinin iç halleriyle ilintilidir.