Taş utanır mı demeyin, ben gördüm;
evet evet, taşın bile insandan daha zarif kalbi var!
Tanık olup insanı tanıdığında
taş duvarın, haline şükrünü duydum!
Kanlı sırtımı dayadım onun hüznüne
bin kat güvenliydi işkenceciden;
hayatla arama örülmenin sisi vardı serinliğinde,
sazlığı kireçlenen rüzgârın
kandan ve utançdan damlalarla
ağlayışı gibi derinden!