Çılgınlığın Ötesi

Dikkat inceleme az biraz spoiler içerebilir!...
Çılgınlığın Ötesinde'nin türünü alışılagelmiş King kitaplarından izler taşısa da, tam olarak korku olarak adlandıramayacağım. Daha çok gerilim diyebilirim.
Tamam kitabın yarısından sonra dünya dışı, ürkütücü olaylar olacağı belli olsa da öyle uyutmayan türden bir gerilim, korku yaşamadım.
Manyak, psikopat, delilik derecesinde sapkın bir koca ve onun her eziyetine, işkencesine boyun eğen karısı...
Adam polis ve işkence izlerini çok güzel kamufle ediyor, kadın kimsesiz ve eve hapsolmuş, dış dünyayla iletişimi kesmiş bir zavallı. Kadın bir gün dayaktan, işkenceden sonraki sabah çarşafta gördüğü bir kan damlası ile yaşadığı uyuşukluktan sıyrılıp adamı terk eder. Polis olan manyak koca elbette bunu kadının yanına bırakmayacaktır. Ama nasıl?
Benim kitaplarda en sevmediğim gereksiz ayrıntılardır. Tamam bu yazarın gelişmiş hayal gücünü simgeler ama beni de fazlasıyla bunaltır. King kitaplarında bu sıkça olur. Diğerlerine nispeten azdı ama bu kitapta da yine ayrıntılı anlatım söz konusuydu. Benim için yazarın hâlâ zirvedeki kitabı "Sadist".
Bu kitabını da korku değil de gerilim niyetine okursanız, daha çok beğenirsiniz diye düşünüyorum.

Bir insanın ruhunda yara açmak çok kolaydır aslında ve insanlardan ne kadar çok etkileniyorsak bir o kadar da biz etkiliyoruz çevremizi. Psikolojik destek almış kişiler seanslar sonunda çıkan sonuçlara bazen şaşırırlar, hiç beklemedikleri, gömebildikleri kadar derine gömdükleri hatırların ne gibi sonuçlar doğurabileceğini öğrenen insanların genel tepkisidir bu. Fakat Çılgınlığın Ötesi'nde derine atılmış veya baskılanmış bir durumdan bahsetmiyoruz. Gerçek anlamda bir delilik bir başka deliliğe nasıl yol açar onu görüyoruz.

Kadına şiddet teması işlemesi zor bir konudur. Aynı zamanda bu duruma benzer diğer hassas konular da öyle. Gerektirdiği cesareti göstererek yazarsanız dikkatli davranmanız gerekir, fakat elinizdeki roman cesur olmazsa samimi de olmaz. Stephen King'in kaleminin cesaretini zaten okuyan bilir. Tüm insanlığın büyük bir problemi olan bu konuya bir de kaleminin mükemmelliği ve gelişmiş kurgusunu ekleyince gayet tadında bir roman çıkarmış ortaya üstad.

Kitabın tanıtımında da kullanılan "deliliğin sınırlarında gezmek" tanımı aslında tam da yerinde bir tabir. Ha delirdi ha delirecek gibi incecik bir çizgi üzerinde bir kurgu kurmak kadar hissettirmek de önemli. Bu konuda da King'in karakter detaylandırma yeteneğinin garantisi altındayız. Üçüncü kişi anlatımı kullanış yönü biraz farklı King'in. Bazı bölümlerde sanki sözü geçen karakterin omzundaki meleğin ve şeytanın sesini duyar gibi hissediyorsunuz. Tamamen kişinin iç dünyası üzerinden şekillenen bir hikayede bu bahsettiğim unsur baştacı oluyor tabi ki.

Daha kısa olabilir miydi diye düşündüğüm oldu. Fakat bir süre daha üzerinde düşününce psikolojik tahlillerin kısa tutulması sonucu roman bende bu etkiyi bırakır mıydı şeklinde bir sorgulamaya da düştüm. O yüzden daha fazla sorgulamadım, Stephen King'in beni hiçbir zaman yanıltmayan başarısının Çılgınlığın Ötesi'nde de devam ettiğine kanaat getirdim. Akıcı bir dil, dozu yerinde gerilim, detaylı karakterler... Bunlar ve benzeri unsurları görmek istiyorsanız herhangi bir Stephen King kitabı alıp okumanızı tavsiye ederim.

Her zamanki gibi gerilimi gayet başarılı bir şekilde hissettiren Stephen King, doğaüstü olayları da kurguya yerleştirmiş. Ancak bu kitabını okurken yoruldum ve özellikle olağanüstülüklerin olduğu bölümlerde dikkatim dağıldı. Bazı tasvirlerdeki ayrıntı ve tekrarın da romanı ağırlaştırdığını ve akıcılığı zorlaştırdığını düşünüyorum.

Ben kitaplardaki açıklanamayan olaylardan hiç hoşlanmıyorum. Bana mantıklı bir açıklaması olması lazım. Mesela kitapta kadının kendini bir resimdeki kadınla özdeşleşmesi resmin içine girmesi vs. kadının kafasındaki iç savaş, yanılsamalar vs. şeklinde açıklansaydı benim için çok güzel bir kitap olurdu ama bu şekilde olmasını çok sevmedim.

http://hayalimdekikutuphane.blogspot.com.tr/...si-stephen-king.html

Kitapta korku ve gerilim unsurları tam anlamıyla kendini hissettiriyor.Başlangıç kısmında bir kadının hasta ruhlu bir eşle uzun süren birlikteliklerinden kısa bir şekilde bahsediliyor ve sonrasında gelişen kimi yerde olağanüstü olaylarla konu ilerliyor.

Olağanüstü kısımlar hakkında biraz fikrimi söylemem gerekirse, konuya tamamiyle etki ettiği için okurken veya okuduktan sonra insanda keşke bu kısımlar bir şekilde ortak bir noktada bağlansa hissi yaratıyor. Bu olağanüstü olan kısımları bir kenara koyarsak kitaptaki karakterlerin çok iyi bir şekilde anlatıldığını söylemek gerek. Özellikle ruh hastası eşinin ne kadar sınırları olmayan bir manyak olduğunu kitabı okudukça anlıyorsunuz.

İmtahanlara görə kitaboxuma sürətim zəifləsə də yanvarın 2-ci eyni zamanda KİNGİN 10-cu kitabın bitirməyə müvəffəq oldum)) . Roman "çılgınlığın ötesin"de olan ərdən qaçan qadından bəhs edir. Əsərin orijinal adı(Rosa Madder) daha uyğun olardı məncə çünki yazıçı bir tablodan bir həyat yaradıb və önümüzə qoyub. Başqa bir yazar belə əsər yazsaydı yəqinki heç kəs axırına kimi gedib çıxa bilməzdi amma USTAD elə bir şey qoyub ki qabağımıza kitab əlimizdə axır.Kingi yeni oxuyanlara deyil də davamlı olaraq oxuyanlara tövsiyə edirəm bu əsəri. Həmişəki kimi ŞEDEVR))

King'ten yine harika bir eser.Favori yazarım olmasının nedenide bu kalem ustalığı.Neyse uzun zaman sonra buraya tekrar döndügum icin tün kitapları aynı anda atıyorum.King'e de biraz ara verdikten sonra bu eser harika oldu.Tavsiye ederim.

Yoğun katmanlı, kolay okunan ve hikayesi akılda kalan bir kitap. Çeviride Türkçe'ye oturmayan bir kalıp kullanımı ve bir kaç kelimede harf hatası var. Gerçeklikten gerçeküstücülüğe geçişteki sertlik okurun tepkisini çekmekte. Rose Madder ismiyle yayınlansa isim daha akılda kalıcı olurmuş.

King'in macera, gerilim ve fantastik unsurları harmanladığı Çılgınlığın Ötesi, 14 yıl süren dehşet, şiddet ve sürekli bir ölüm korkusuyla dolu ceza gibi bir evliliğin, artık dayanılmaz bir hâl alıp son raddesine geldiğinde sonuçlarının neler olabileceğini gözler önüne seren ve ana teması "Kadına Şiddet" olan olağanüstü bir yapıt. Hayatta her sorunu şiddetle çözebileceğini zanneden sapık ruhlu psikopat Norman Daniels'in, akla hayâle gelmeyecek zulümlerle canından bezdirdiği eşi Rosie'ye yaptığı işkencelere tanık olurken kanınız donacak. Aynı zamanda tipik bir zenci ve yahudi düşmanı olan Norman'ın Rose'un düşlerinde (ki ne kadarı düş, ne kadarı gerçek okura kalmış) ve yazarın bilinçaltımıza gösterdiği resimde bir öküze (her ne kadar romanda boğa şeklinde tasvir edilse de) dönüşmesi verdiği ince mesajlar açısından da çok önemli. Rosie'nin maruz kaldığı dayanılmaz işkenceler, bebeğini düşürmesi, böbreklerini kaybetme noktasına kadar gelmesi ve artık kendini hayata karşı tümden savunmasız hissetmeye başlaması sonucunda bir kadın sığınma evine yerleşmesi ve daha sonra kendi ayaklarının üzerinde durmaya başlamasıyla bir birey olduğunun farkına varması, herşeye rağmen peşini bırakmayan Norman'ın isterik bir seri katile dönüşmesi ile devam eden hikâyemiz, her sayfasında şiddet ve gerilimin zirveye çıktığı soluk soluğa okunacak bir maceraya dönüşüyor. Bilhassa Norman'ın öldürdüğü insanlarla kavga ettiği esnada kendini kaybederek onları ısırıp, vücutlarından kopardığı parçaları yiyen bir manyak olduğunu belirtmek ana karakterimizin nasıl bir caniyle karşı karşıya olduğunu daha net bir şekilde açıklar diye düşünüyorum. Kitaptaki en ilginç tema ise Dorian Gray'in Portresi'ni aratmayacak canlılıkta bir tablo. Aynanın içinden geçen Alice misali tablonun içine girilmesi ve olay örgüsünün geçtiği mekânların rüya ile gerçek karışımı olması King'in hayâl gücüne bir kez daha hayran olmanıza neden oluyor.