Metin dizgesi tamamen sosyalizme pozitif bir pencereden yaklaştığı için okurken tabii ki bir beis göremiyorsunuz.. Sunulan perspektif harika; ekonomi, eğitim, sağlık, konut, kadın hakları ve sosyal yaşamda eşitlik. Dolayısıyla Kültür Devrimi’nin manifestosu heyecan verici. Burjuvaziyi aşağıya, Proleter sınıfını yukarı çekerek bir denge yaratmaya çalışıyor. Fakat, Mao’nun sosyalizm hülyası için Çin’deki milyonlarca insanın dünyasını durdurup, tamamen kendi fikirlerini -görece kısa bir zaman diliminde- empoze etmek için okullar, üniversiteler, sanat, kamusal veya özel tüm alanları kızıl ordu birlikleriyle revize ederken kullandıkları dil ve eylem bütünselliğine bakınca, devrimin teorik ağırlığını alaşağa ediyor. Sorunu yaratan Mao'nun beceriksizliği mi, yoksa sosyalizmin işlevsizliği mi? Cevabı ideolojik eğiliminize göre değişiyor.
Kültür Devrimi, bir teorinin pratiğe dökülmesini gözlemlemek için iyi bir örnek ama tam bu noktada çok önemli bir sorunun ortaya çıktığını düşünüyorum;
İdeolojilerin, kavramların zihindeki ağırlığı ve etkileri neden pratiğe dökülünce aporetik bir hale dönüyor? Okurken bu soru da düşünülebilir.
