Herkes anlar ölüme bağlı acıyı
Anlar ya asıl acı ruhta değildir
Ne havadadır o, ne yaşamımızda
Ne de bu dumanla dolu taraçalarda
Asıl acı ki, canlı nesneleri odur saklayan
Ufak, sonsuz bir yanıktır
Duru gözlerinde bambaşka yöntemlerin
Gözden çıkarılmış elbise bir ağırlaşır ki omuzlarda
Onu çetin sürülerce toplar gökyüzü sık sık
Ve doğururken ölen kadınlar bilir o son saati
Her uğultunun taş kesileceği, her izin bir yürek vuruşu