Sıdıka yine beni çoook güldürdü ve hüzünlendirdi tabii. Ama artık birkaç kitap sonunda Atilla Atalay’la arkadaş olduk gibi hissetmeye başladım. :) Aşırı keyifli giderken ailesinden ve kendisinden bahsettiği kısımlarda böyle uzun süre görmediğim bir dostumla dertleşiyormuşum gibi geldi. Ne diyorduk: ‘’Durmak lazım, kaya gibi!’’
Geçen senenin son ayındaki keşfim Atilla Atalay'dı. Sıdıka,Yavaş tren derken civciv kutusunu da storytelden dinledim. Ben cidden Sıdıkayı özlemişim. Civciv kutusuda güzeldi. Hala daha fazla Sıdıka hikayesi okumayı istiyorum.Atilla Atalay'ı keyifli zaman geçirmek isteyenlere kesinlikle öneririm.
