Çocuklar, yalnızca kendi aralarındayken uygun koşulları bulan ve tüm acı ve haksızlıklara karşın, ancak bir aradayken özgüvenle davranabilen ve bir şeyler olabilen, kendine özgü ve çok farklı bir tür mü oluşturuyorlar? Eğer öyleyse, asıl ailelerinin "kendi türdeşleri" olması gerekmez miydi?