Sokakta çalışan çocuklar sorununu yoksulluk bağlamında ele alan bu eser, yoksullaşma süreçlerine odaklanarak, yoksullaştırma pratiklerinin ekonomi politik bir okumasını yapmaktadır. Bu bahisle bir taraftan 1980’lerin neoliberal ekonomi politikalarıyla diğer taraftan 1990’ların zorunlu göç politikalarıyla bir karşılaşma yaşanmaktadır.
Anlaşılacağı üzere, sokakta çalışan çocuklar sorunu, salt yoksulluğa bağlı bir görüngü olmanın ötesinde, bir ‘alan hakimiyeti stratejisi’ne bağlanan zorunlu göç ve mülksüzleştirme gibi ekonomi politik kararların etkisinde yürüyen toplumsal bir sorun olarak ortaya çıkmış ve bugün güncel bir sorun olarak varlığını sürdürmektedir.
Modern kent olgusu olarak yoksullukla tanımlı 'sokakta çalışan çocuklar' sorunu, sosyal gerçekliğin açıklanmaya muhtaç bir görüngüsüdür. Yoksulluk olgusu gibi çocuk emeği olgusunu ekonomi-politik bir açıdan gören bu çalışma, her iki olgunun toplumsal ve sınıfsal bağlamlarını açıklayıcılıkları dolayısıyla canlı tutup görüngünün ardını görmeyi amaçlamıştır.
Yoksulluk bağlamındaki çocuk emeği olgusunu işçi sınıfı teorisi içine yerleştirmek, bu konuda izlenebilecek en anlamlı yaklaşımdır. Zira çocuk emeğinin kendinden menkul ve bağımsız bir teorisi olamaz; bu olgu ancak zaman ve mekân bakımından- belirli bir sınıf oluşum teorisinin bir parçası olarak ele alındığında açıklayıcı kavramsal bir çerçeveye kavuşabilir.
