Kitap iyi bir gözlemci olan ilk okul çağlarındaki Enrico'nun aile, okul ve arkadaşları ile olan ilişkilerini bir günlük şeklinde yazması yoluyla biz okuyuculara aktarılıyor. Öncelikle şunu söylemeliyim ki kitap gerçekten insanı belli bir aşamaya kadar mutlu edebiliyor.Kitabı okumaya başladığımda yoğun bir depresyon dönemindeydim ve gerçekten özellikle de kitapta verilmeyen çalışan çoğu kavram, duygu veya öğüt bana okurken masalsı ve saçma geliyordu.Fakat unutmamam gerekirdi ki bu bir çocuk kitabıydı ve sanırım bu kitaba bir çocuk gibi yaklaşmam gerekiyordu. Ben de öyle yaptım güven, dostluk , sevgi gibi kavramlara bile Enrico ve arkadaşlarının gözünden yaklaşınca sanki o ilkokul çağlarıma gitmiş gibi oldum ve bana gerçekten bu dönemimde iyi gelen bir kitap oldu.Basit olay örgüsü, aralarda koyulan italyan halk hikayeleri, ve kolay okunabilme özelliği ile bu kitap bir daha okumayacağım fakat gerçekten olumlu hislerle hatırlayacağım bir kitap olacak gibi duruyor. Yaşı birazcık bile ilerlemiş olanlara önermesem de çocuklar için gayet okunabilir bir kitap olduğunun altını çizmekte fayda var.
umarım fikirlerimin size faydası olmuştur. İyi okumalar diliyorum...
