"Büyümek dediğin, alınganlıkları bırakmadan, suçlamak yerine hayatının sorumluluğunu almaktan, soru sormaktan, dinlemeyi bilmekten, geçmişi kendine ayak bağı değil, başkalarının yolunu kolaylaştırıcı bir hale dönüştürmekten geçiyor.
Büyümek dediğin bir çocuğun elini tutup, yavaş yavaş hayatı anlamaktan, onunla oyunlar oynamaktan, sevgini yürekten vermekten geçiyor." kitaptan ama ben kendime göre değiştirdim.
Büyümek, çocuğun karşına dikilip "ben senin annenim! " demekten değil, yanında yol almaktan geçiyor. Fikirlerine değer vermekten, onaylamaktan geçiyor.
Aslında bunları uygulamaya başladığımızda bizler de çocuklarımızla büyümüş oluyoruz. Onları komuta altında tutarak değil de saygı-sevgi çerçevesinde hoşgörü ile davrandığımızda büyümüş oluyoruz.
Kulak verin çocuklarınızın sessiz çığlıklarına...
İşte o zaman "ben oldum" demeye hakkınız var.
"Büyümek dediğin çocuklarla güzel. " kitaptan.
