Sevgi ve nefret duyguları; birbirinin zıddı olduğu bulunur ve birlikte duyulurlar. Çünkü; bunların birinden diğerine, genellikle kolayca geçilir. Büyük sevgiler, birçok hallerde, şiddetli nefrete kolayca çevrilebilir. Ters olarak, şiddetli sevginin; büyük bir nefretle başladığı da az rastlanan bir durum değildir. Bu durum, belki şiddetli duygu yaşayışlarının etki ve heyecana çok daha yakın olmasından; bu sonuncu duygunun da, daha az sürmesinden ve ferdin bilincinden büyük bir fırtına gibi geçtikten sonra, bir rahatlık ve "farksızlık hali"nin başlamasından ileri gelmektedir. Bu duygu; zamanla zıt ve devamlı bir duygu halini alabilir.
Normal çocuğun yalancılığı olayında asıl suçu; çocuğun yaşadığı çevrede; ailede ve ailenin verdiği yanlış terbiyece aramak gerekir. Çoğu zaman ebeveynler çocuklarına yalan söylemeyi öğretirler.
İyi hayat şartları içinde, iyi ilişki esaslarına göre kurulmuş bir ailede doğan, iyi bakılan ve bilimsel terbiye kurallarına göre büyütülen, beden ve ruh sağlığı bakımından normal olan çocuklar için, maddesiz ve sebepsiz korku söz konusu olamaz.