Çocukluğum
Maksim GorkiMost Liked Çocukluğum Reviews
You can find Most Liked Çocukluğum quotes, most liked Çocukluğum book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Kaybolup Giden Yıllar
Çocukluğum… Her insan çocukluğuna özlem duyar ancak bazılarının özlemi meyustur. Gorki’nin otobiyografik eseri aslında üç kitaptan oluşuyor. ‘’Çocukluğum’’ bunun ilk aşaması. Yine bir Rus edebiyatı yine bir çilekeş yaşam. Çok küçük yaşta, babası ölünce dedesinin ve ninesinin evine yerleşen Gorki, kimliğini bu tımarhanede şekillendiriyor. Tımarhane olarak nitelendiriyorum çünkü bu evde herkes birbirine düşman ve herkesin içi kötülükle dolu. Kumpaslar, dedikodular, kavgalar, küfürler, hamamböcekleri… Eserin bütününde bedbaht bir hava hâkim. Ölüm, onların dünyasında yalnızca bir eylem. Fazlası yok. Bu evde yaşayıp da sağlam bir psikolojiye sahip olmak neredeyse imkânsız. Zaten Gorki’nin de durumunun çok da iyi olduğunu söyleyemeyiz. Yaşanan ve geride kalan yıllar, akabinde Dede’nin Gorki’ye ‘’Git ve insanların içine karış.’’ talimatı. Gorki de öyle yapıyor ve ekmeğini kazanmak için o bataklıktan ayrılıyor. Devamı, dizinin ikinci kitabında…
Sovyet yazar Maksim Gorki'nin kendi acı dolu geçen yaşamını anlattığı üç kitaptan birincisi.
Aleksey henüz 5 yaşındayken babası ölür ve annesi ile birlikte zalim büyükbabasının yanına döner. Orada sürekli büyükbabasından şiddet görerek büyür. Büyükannesi ise tam bir iyilik meleğidir, dualarında hep güzel şeylerden bahseder, herkese güzel dilekler söyler. Büyükbabası ise sürekli beddua eder. Aleksey o zamanlar büyükbabasının tanrısıyla büyükannesinin tanrısının aynı kişi olmadığını sanıyormuş.
Dönemin yoksulluk, sefalet, miras kavgaları, aile içi şiddet, cinsiyet ayrımcılığı gibi 19. Yüzyıl Rusya'sının manzarasını ince ince işlemiş yazar.
Hayatta en az bir kere okunmalı.
Yazarın kendi cocukluk dönemini anlattığı ünlü üçlemesinin ilk kitabı olan Çocukluğum, aslında daha çok hüznü barındıran ama sevincin de huzunle birlikte yaşandığını anlatan güzel sade bir kitap. Tabiki yazarın Ana kitabı kadar çarpıcı değil. Esasında kahramanı çocuk olan kitapları ayrı severim. Çocuk gözünden anlatılan olaylar hep ilgimi çekmiştir. Ama bu kitapta yazar çocuk gözünden anlatmaktan çok yetişkin bir insan olarak çocukluğunu düşünup yazdığını ortaya koyuyor. O yüzden kitap kahramanı çok da çocuk gibi gelmiyor insana. Ancak yazarın yaşadığı çocukluk gerçekten hem yorucu ve çoğunlukla da hüzünlü. Özellikle anne baba eksikliği ile büyümek, şiddetin büyümek için elzem olduğunu düşünen bir ailede olmak ve kitap sonuna dogru gidilirken yaşanılan sefaletle birlikte kahramana gerçekten üzülmeden edemiyorsunuz. Esasında yazar kitabı yazarken duygularından tamamen arınmış gibi yazdığı için yaşanılan tüm acı durumlarin yazar tarafından artık kabullenilmis olduğunu anlıyor ve bu duruma şok oluyorsunuz. Kitabı kapatırken iyiki o dönemde öyle bir ortamda buyumemisim diye de düşünmeden edemediğimi söylemem gerek galiba. Ama herşeye rağmen yazarın büyükannesine ve her ne kadar aynı karşılığı alamadığını düşündüğü annesine olan bağlılığı, sevgisi ise sizi gulumsetiyor. Güle güle Maksim Gorki, hoşgeldin yeni kitap.
Biliyor musunuz, çok yalnızım; dünyada hiç kimsem yok! İnsan susar, susar, ama bir gün gelir, ruhunda biriken şeyleri ansızın boşaltmaya başlar... O zaman da, ağaçla da konuşmaya razı olur.
Kitap şahane bir tek sorun var o da şu ki yayın evinin ya da çevirmenin ilgisiz alakasızlığı. Çok ayıp. Hemen her sayfada harf hatası gereksiz imla işareti kullanımı.
Yayın evi: Revzen Kitap Yayıncılık
Çevirmen: Emre Öztürk
Maksim Gorki’nin otobiyografik bir üçlemesi olan kitaplarını okuyorum ocak ayında. Kitaplar sırası ile Çocukluğum- Ekmeğimi Kazanırken-Benim Üniversitelerim şeklinde gidiyor. Çocukluğum kitabı bitti şuan ikinci kitabı okuyorum. Kısaca ilk kitaptan bahsedecek olursak ilk kitapta Maksim’in aslında gerçek adıyla Aleksey’in babası öldükten sonra anneannesi ve annesi ile birlikte dedesinin yanına gidişi ve oradaki hayatından dayılarından dedesinden çocukluğunun koşullarından yaşayış şekillerine kadar her şeyi anlatıyor. Dedesinin yanına gittiklerinde kimse tarafından istenmediklerini ilk görüşte anlıyor. Çünkü dayıları annesini mala ortak olarak görüyor ve bunu istemiyor. Bu şekilde bir yaşama başlayan Maksim’i bir müddet sonra annesi de bırakıp gidiyor ve tamamen dedesiyle kalıyor. Buradaki yaşayışları ailenin zenginlikten yoksulluğa nasıl geldiğini Maksimin kendi ağzından ve yaşadıklarından düşüncelerinden okuyoruz. Kitap dediğim gibi otobiyografik bir üçleme ama otobiyografi dediğim içinde direk bilgi olarak ne yaşadıysa yazmış gibi düşünmeyin. Yaşadıklarını başından geçenleri romanlaştırarak yazılmış bir eser.
