Maksim Gorki...
Çocukluğum...
Öyle bir yazar düşünün ki çocukluğu, çocuk olarak yazmış... Ama çocuk değil.
Kitabın her köşesinde, çocukluğumuzdaki o çilekli silgi kokusu gibi her an genzimiz de duran partikülleri, ruhunuzda hissediyorsunuz...
Gorki'nin çoğunluğu öyle ki çevresindeki herkesin tek tek ölümü onu artık şaşırtmamaktadır. Yazar, tıpkı Dostoyevski gibi Rus toplumunu acımasızca eleştirmekte, aile yapısının çıkara dayalı olmasından şikayet etmektedir. Kitap realist ve kristist perspektifle öyle ince işlenmiş ki, tıpkı eskiden annelerimizin beyaz dantelâleri gibi her an göz önünde ve göz nuru... Kitabı okurken sanki Aleksey'in(Makim Gorki) kapı komşusuydum. Ve herşeyi gözlerimle gördüm...
