Neden onu korumak için öne çıkmadım? Bir yavru kuşun yuvasından düştüğünü ya da bir yavru köpeğin duvardan yuvarlandığını yahut da bir tavuğun çorba için kesildiğini gördüğümde gözyaşlarına boğulmama neden olan o merhamet duygum neredeydi?
İki en güzel erdem olan masum neşe ve sevgiye duyulan sınırsız özlem, peşinden gitmemiz gereken tek amaç olduğunda bundan daha iyi bir yaşam sürebilir miyiz?