_2. Sınıftaydık...Seni balkonda kar yerken gördüm...
_Seni, balkonundan dut ağacına bakar gibi yapıp bana baktığın halinle hatırlamak istiyorum....
* Hep çocuk kalsaydık keşke bu dünyanın karanlık yüzüyle hiç tanışmasaydık...Savaşlarda hep çocuklar mı ölüyor?
Hasibe Hanımın dokunaklı kalemi bizi alıp ta çocukluğumuza götürüyor...Sefa ile Hera nın aşklarını okurken gözyaşlarına boğuluyoruz...
_Sefa' ya söz verdiğim gibi 21.00' da gökyüzüne bakıp onunla telepati yaparak selamlaşacaktık...
Romanın konusu ile ilgili spoiler vermek istemiyorum...Siz de çocukluğunuzu yaşamak ve çocuk ruhunuzu bulmak istiyorsanız kitabımızı mutlaka okuyun diyorum...
Romanımızın dili oldukça akıcı heyecan verici ve duygusal...
Ne dersiniz gelin birlikte çocukluğumuza doğru bir yolculuk yapalım mı?
Çocukların hep gülmesi ve savaşların son bulması dileğiyle...
Sevgiyle kalın....
