Çocuklukta Yaşamsal Sorunlar
Alfred AdlerÇocuklukta Yaşamsal Sorunlar Sözleri ve Alıntıları
Çocuklukta Yaşamsal Sorunlar sözleri ve alıntılarını, Çocuklukta Yaşamsal Sorunlar kitap alıntılarını, Çocuklukta Yaşamsal Sorunlar en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Üstünlük kompleksinin temelinde her zaman bir aşağılık kompleksi vardır.
Ne yaparsan yap, başlangıçta zordur, ama bir süre sonra kolaylaşır, başarırsın.
Babanın umutsuzluğu cesaret kırıcıdır, çünkü bir çocuğun gelişimi genel olarak babasının kendisine ilişkin görüşüne uygun biçimde gerçekleşir.
Sayfa 29
Kılıcı sevenin ölümü kılıçtan olur. Yaşam mantığının acımasızlığı budur.
Bir çocukla konuşmak sanattır, öğrenilmesi gerekir.
Yeter ki amacına uygun düşsün, her kızda mantıksal ve çözümleyici bir düşünce tarzıyla karşılaşabiliriz.
Bir çocuğu dilediğiniz kadar sevebilirsiniz, ama kendinize bağımlı kılamazsınız. Çocuğa karşı hayatını bağımsız bir varlık olarak yaşamasını sağlamak gibi bir yükümlülüğümüz vardır.
Hilelerin, kurnazlıkların ve aldatmacaların korkak insanların çantasında bulunan araçlar olduğunu insanların kafalarına sokmamız gerekmektedir. Bu araçlara gülebilir, etkilerine hayret edebiliriz; ama bilincimizin derinliklerinde şunu bilmek zorundayız ki, ancak normal bir amaca ellerinin altındaki yasal çarelerle ulaşabileceklerine inanamayan insanlar söz konusu araçlardan yardım umarlar.
Şu Konuya Bir Açıklık Getirelim
Bir çocuğa, ''Hangisini daha çok seviyorsun, babanı mı, anneni mi?'' diye sordunuz mu, olacağınız cevap ''İkisini de,'' olacaktır. Genellikle çocuklar bu şekilde cevap verecek gibi yetiştirilir. Böyle yetiştirilmemiş olsalar bile, anne ve babalarından birini sevmediklerini açığa vurmanın uygun kaçmayacağını bilecek kadar akıllıdırlar. Annesini mi yoksa babasını mı daha çok sevdiğini öğrenmek istiyorsak, soru sormayı bırakıp çocuğu gözlemlememiz gerekir.
Bir nevroz akşamdan sabaha gelişip birdenbire ortaya çıkmaz. Yeşerip filizlenmesi bir beslenme evresinin varlığını gerektirir.
Başarı her zaman, bu uğurda savaşanlarındır.
“Babanın umutsuzluğu cesaret kırıcıdır, çünkü bir çocuğun gelişimi genel olarak babasının kendisine ilişkin görüşüne uygun biçimde gerçekleşir.”
Tahtından edilmiş çocukların kendilerini tahtlarından edenlere sempati duymaları sık görülen bir durumdur.
Çabuk kızıp parlayan bir babanın bulunduğu ailede epilepsili bir çocuğa rastladığım zaman, bazen çocuğun babadaki öfke nöbetlerine öykündüğü duygusuna kapıldığını söyleyebilirim.
Sayfa 11Kitabı yarım bıraktı
Çocuğa dayak atanlar, onlara yardım elini nasıl uzatacaklarını bilemez duruma düşmüş kimselerdir.
Sayfa 48Kitabı yarım bıraktı