Bir şey ne kadar çok ekmek ederse o kadar değerliydi… Ekmek, tok bir karındı. Sofranın demirbaşı, olmazsa olmaz, olmazsa uyku tutmazdı. Bu nedenle yere düşen bir parçacık ekmeği bile kaldırırdı. Tozunu üfleyip ya bir duvar üstüne ya da ayakaltı olmayan bir ağaç dinine koyardı. Kuşlar, karıncalar, kediler, köpekler ve büyüteciyle bile göremediği küçücük canlılar için.