Bu kitabı adını çox eşitdiyim, haqqında çoxlu təriflər oxuduğum üçün, alıb başlamağa qərar verdim. Onu qeyd edim ki, əsərdə çox bəsit dildən istifadə olunub. Tipik küçə danışığı. Buna görə bir az yordu məni, çünki bu cür gözləmirdim. Demək olar, kitabın hər səhifəsində "dilxor" sözünə rast gələ bilərsiniz. Bir az araşdırdım, deyilənə görə bir çoxları bu kitabı oxuduqdan sonra intihar edib. Açığı mən bu kitabda intihar ediləcək, şişirdiləcək bir şey görmədim. Yeniyetməlik dövründən hər birimiz keçmişik. Kimisində çətin, kimisində asan. Amma yenə də o "ilahi" mənanı tuta bilmədim kitabda.
Kitab, Holden adlı 16 yaşlı yeniyetmənin, ətrafına, dünyaya olan baxışından bəhs edir. Holden, getdiyi məktəblərdən qovulmuş, ətrafında demək olar ki, hər kəsdən zəhləsi gedən, lakin mənə görə, daxilində çox incə ürəyi olan bir uşaqdır. Axı çovdarlıqda uçurumdan uşaqları qoruyan olmağı istəmək incə, həmçinin də böyük ürək tələb edən işdir! İnsanlara qarşı olan baxışının səbəbini isə, niyəsə mən balaca qardaşı Alli ni itirməyində görürəm.
Sonuncu məktəbindən qovulmasıyla başlayan hekayədə ən çox sevdiyim obraz, Holdenin bacısı Fibi oldu. Təsvir etdiyinə əsaslanaraq, çox məzəli bir uşaq olduğunu deyə bilərəm. Holden o qədər Fibidən danışdı ki, mən də lap çox istədim onu görəm.
Ümumilikdə, pis deyildi. Lakin oxumasaydım, Fibini tanımaqdan başqa nəsə itirməzdim.