Cumhuriyet’in Politik-Teolojisi adlı bu çalışmada, “Siyaset dinden âri bir olgu mudur?” sorusu
çerçevesinde Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucu ideolojisinin politik-teolojik temellerinin açığa çıktığı alanlar ele alınmaktadır. Bu bağlamda ulus-devlette din-siyaset ilişkisi, dinin araçsallaştırılması, siyasetin dinîleştirilmesi; kurucu iktidarın kutsalla ilişkisi, sivil din ihdası ve dayandığı temeller sorgulanmaktadır.
Kitapta, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucu ideolojisi din-siyaset ilişkisi açısından ele alınırken, kuruluş evresinde politik-teolojik yaklaşımın unsurları kuram ve örneklem üzerinden incelenmektedir. Çalışmanın içinde gezindiği teorik çerçeve “politik-teoloji” olup, yaklaşımı da
“politik-teolojik” bir mahiyet arz etmektedir. “Politik-teolojik” yaklaşım “siyasî motivasyonlar için kullanılan teolojik-politik” yaklaşımdan farklı olarak “siyasetin teolojik temellerini” irdelemektedir. Bu durum, kutsal ve profan olanı birbirinden ayırmaz; seküler de olsa bir ulus-devlette siyasetin kutsallaştırılması kadar dinin (teolojik olanın) araçsallaştırmasını esas alır. Cumhuriyet’in kurucu ideolojisi de kuruluşundan itibaren sekülerliliği (resmî olarak “laiklik ilkesi”ni) bir sivil din zemini
olarak inşâ etmiş; bunu “ulusal birliği ve bilinci” sağlayıcı ritüeller, semboller ve idollerle döşemiştir.
Cumhuriyet’in Politik-Teolojisi, Türk siyasî ve düşünce hayatına ayrıntılı ve objektif yaklaşımı ile Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş evresinde din-siyaset ilişkisini politik-teolojik açıdan fenomenolojik bir yaklaşımla ele alırken, kuram ve örnekleme ile yakın geçmişi ve bugünü anlamada önemli ipuçları vermektedir.
