Hapishaneye düşenin özgürlüğü düşünceleridir. Düşünce de dilden ibarettir. Bu yüzden hapishanede yapılabilecek en iyi şey yazmak. Şiir olsun diye değil elbet bunca acı. Ama geriye en fazla da şiir kalır.
Bütün sevinç ve ümidi yok eden kader bolca gözyaşı getirse de bir an için başını kaldırıp çok yıldızlı bir göğe bakmak bile yaşamak için ayak diremeye yeterli bir sebeptir.
Iztırabın ruha asıl değdiği nokta, idam edileceğini bilen bir adamın gündelik yaşayışındaki sıradanlıktadır. Ve onun ölümünden sonra geride kalanların yaşayışında. Her şey olup da hiçbir şey olmamış gibi.
Yazarın denemelerinden oluşan güzel bir eserdi. Denemeler birçok farklı konuda yazılmış ve yoğun bilgi birikimiyle kaleme alındığı belli oluyordu. Nazan Bekiroğlu’nun dilini normalde de seven biri olarak bu kitaptan da memnun kaldığımı söyleyebilirim. Okuyacak olanlara iyi okumalar diliyorum.