Dâd Harfi ve Dudak Ta’liminin ilmî boyutlarıyla ele alındığı bu kitabın birinci bölümünde; dâd sesinin tarihi bir değerlendirilmesi yapılarak, ilk dönemlerde kullanılan dâd sesinin günümüzde kullanılıp kullanılmadığına kanıt arandı. Ayrıca dâd harfinin mahreci, sıfatları, ihtilaflar ve fukahâ görüşleri ele alınıp değerlendirilerek dâd harfinin en doğru telaffuzunun hangisi olduğu hususu delillerle açıklanmaya çalışıldı.
İkinci bölümde; dudak ta’limi ve ülkemizde bu alanda öne çıkmış kurrâlardan bahsedildi. Reîsü’l-Kurrâ Mehmet Rüşdü Âşıkkutlu (1901-1980), Reîsü’l-Kurrâ (asker hafız) Mehmet Eren (1918-2007), Şeyhu’l-Kurrâ Ali Haydar Özak (1911-1984) ve Şeyhu’l-Kurrâ (Akrepoğlu) Osman Nuri Taşkent (1880-1942) gibi yakın dönem kıraat üstadlarının dudak ta’limindeki hassasiyetleri ve bu alana katkı niteliği taşıyan yönlerin keşfine çalışılarak bu sahada çalışanlara derli toplu bilgi verilmeye çalışıldı.
