“...Belkide o, sadece bir şarkıydı; kalbimin en yüksek, en vahşi dağlarında sadece bir defa yankılanmış, hüznün ve aşkının güzelliği ile bütün dağları parça parça yıkıp dümdüz etmiş ve sonra da susmuş bir şarkıydı. Ölmeden evvel ölenlerin kıyameti için söylenmiş İsrafili bir şarkıydı o belki de, sadece benim duyduğum...”
Bütün dağlara ve dağ delilerine selam olsun... “Tur mest u harre ve Musa saika.” Allah’ın tecellisi ile zerre zerre dağılan dağ, insanın benlik dağı idi aynı zamanda. “Len terani” buyururken Allah, “Sen, sen oldukça Ben’i göremezsin.” dememiş miydi? Ancak benlik dağı yıkılınca hakiki aşka varabilir insan, aşkta benliğinb yeri olamaz zira; aşık, maşuktan ibarettir. Ve her hakiki aşığın, dağ delisi olduğu bir makamı vardır; o zaman dağlara vurur kendini, arar; içindeki dağın kalbinde gizli ruhu, Halifetullah olan insanı arar. Her arayan bulamaz, lakin bulanlar ancak arayanlardır, derler. Bulan birkaç kişinin hikayesini okuyacaksnız bu kitapta. Ancak bu öyle bir buluştur ki, sonu yoktur, zira aşk sonsuzdur, Dağ Delileri, bu hakikati en iyi bilenlerdir.
