"Parladı en iri gecede,
Kaderin en uzak yıldızı."
"Bir boşlukta karanlığın çınladığı ben miyim?"
"Soğuktu dokunuşu vaktin, ellerin,
Sanki mermerdi."
"Umardı ölüm bizi,
Biz ölümü ummazdık."
Kitap Fazıl Dağlarca'nın seçme şiirlerinden oluşuyor. Kitabı okuyunca şairin birkaç temayı şiirlerinde sıklıkla işlediğini fark edeceksiniz. Doğa, insan ilişkileri, evren gibi. Şiirlerinde dönem farklılıkları ve tarz değişiklikleri belli oluyor. Herkese genel olarak hitap etmeyen şiirleri olabilir fakat bu kitapta yer alan şiirlerinin Türk şiirine yeni bir ses getirdiğinin de genel olarak kabul edildiğinin bilincinde olmayız.
Kimilerine göre, Dağlarca'nın şiirinin üç devre geçirdiği belirtilmektedir: Sezgisel, geçiş ve akılcı dönem. Dağlarca'nın edebiyata karşı genç yaşlarda başlamış olması ve bunun yanı sıra zayıf yapıtları dahi olsa da vazgeçilmez ısrarı ile düzeyini aşar.
Bu kitap ise bazı kitlelelere hitap etmeyen şiirleri ile toplanmış bir şiir kitabı olabilir. Fakat yine de bu kitap üzerinden olsa da olmasa da şans verilmesi gereken bir şairimiz olduğunu düşünüyorum.
