Dahiler Sınıfı: Pablo Picasso

Pablo yalnızca çirkin şeyler çiziyordu. Kabahat onda değil, şeylerdeydi: Şeyler, yalnızca canlıyken güzeldiler; tuvalin üzerindeyse kavanoza hapsedilmiş ateş böcekleri gibi ışıltılarını yitiriyorlardı.

Sayfa 5 - Domingo YayınlarıKitabı okudu

Rüm.

Mürekkepler sihirli birer iksir, tablolar birer büyüydü sanki.

Sayfa 7 - Domingo YayınlarıKitabı okudu

Reklam

Rüm.

Pablo bir adak adadı: Küçük kız kardeşi Conchita iyileşirse resmi bırakacaktı. Bu öylesine büyük bir yemindi ki kesinlikle işe yarayacaktı. Ama öyle olmadı: Conchita iyileşemedi ve öldü.

Sayfa 10 - Domingo YayınlarıKitabı okudu

Rüm.

İşin aslı şuydu: Resmettiği kadın, yatağında acı çekiyordu. Ona ödül veren kişiler, kadının ne kadar solgun ve bitkin olduğunu görmüyorlar mıydı? Kağıt gibi ince giysisinin altında nabzının nasıl da zayıf attığını duymuyorlar mıydı? Onun acısını fark etmek yerine, neden gülümseyip "Vay canına! Ne güzel tablo!" diye düşünüyorlardı? Kadın gerçek görünüyor ama acısı sahte, işte bu yüzden diye düşünüyordu Picasso. Neticede bu yalnızca bir tabloydu.

Sayfa 13 - Domingo YayınlarıKitabı okudu

Rüm.

Kusursuzluk Pablo'yu bir yere kadar ilgilendiriyordu. O, güzel olmayan ama insanlara seslenebilen bir tablo yapmak istiyordu. Tek derdi buydu aslında.

Sayfa 13 - Domingo YayınlarıKitabı okudu

Rüm.

Her gün, günde sekiz saat, büyük ustaların eserlerinin karşısında oturuyor, bunları inceliyor ve kopyalıyordu. Kendi tarzını bulmak için onların resmetme tarzını anlamaya çalışıyordu. Çünkü var olan yolların nasıl oluşturulduğunu bilmeden insanın kendi yolunu çizemeyeceğine inanıyordu.

Sayfa 14 - Domingo YayınlarıKitabı okudu