Kendini arzulanan şeyin ötesine taşıyan ve asla tatmin olmayacak 'ben'in bir çeşit saflaşma arzusuyla huzursuzluğun doruklarına kanat açması, aşkın patolojisi altında küçülen bireyin nihai sonudur. Zira bir süre sonra başka bir dorukta kaybolmuş olmayı dileyecek kadar kendine ihanete yatkındır ve ona sonsuzmuş gibi gelecek bir acının içinde küçüldükçe küçülen ve sonunda yok olan bir şey haline dönüşeceğini bilmektedir.