Dalgın Bahçe
Zeynep KuradaSözler ve Alıntılar
Yıldızları ıslatan
Çocuk çığlıkları süzülüyordu içine
Acıydı sesiyle soluğuyla
Taşlara vuran
Ağzında fay kırıkları
Seni çizecek bir mevsim dışarıdaydı..
Sayfa 45
Sanki birazı olmak gibiydi herkesin
Günün ikindisine benzemek
içinde yaklaşan akşamın korkusu
Birileri hep aynı şehre gidiyordu
Sözcükleri cümlesinde bırakıp.
Sayfa 43
Sesinin ateşi küle bulandıkça
Bir özlem başladı
içinde onca kış birikirken
Bir serçeye benziyordun
Uçamıyordun kendinden.
Sayfa 21
Bütün yıldızlarda ellerin vardı
Kaybolup hiçliğinde gecenin
Unutulan bir bulut olana dek
Yağmurları severdin öyle ki
içinde durulmayan şehir
Ağlayacak bir çocuk
Alçılı düşlerinde
Eksiltirken seni hayat.
Sayfa 52
Her yeri üşüyen şehirde
Yanan bir elma
Ne tuhaftı anlamsızlıkta aranan kapı
Ve pencereler şimdi
Daha fazlasıydı her şeyin...
Sayfa 53
Hatırladın
Geri çekiliyorken sular
Göle boynunu bükerdi ağaçların
Gün batımlarına
Kimse bilemedi merhamet olduğunu
Omzundan kalkan gemiye yetişebilmenin.
Sayfa 32
Yanaklarında solgun laleler durmasa
Kim açtığını bilebilirdi
Yağmurda bir şemsiyenin çiçeklerini.
Sayfa 29