“Hayatımı bir vehme kurban etmiştim.”
Kitabın bu son cümlesi tüyleri diken diken ediyor.
İnsanın ruhuna dokunan kitaplar vardır, işte onlardan biri.
Bir insanın, insan kalabilme çabası anlatılıyor kitapta. Ben ortada bir aşk görmediğim için etkilendiğim yalnızca İffet’in sağlam karakteri ve yaşadıkları oldu.
Asla olamayacağım ve etrafımda hiç görmediğim, görmeyi de hayal dahi edemeyeceğim, biri İffet. E insanız bu kadar dürüstlük bazen okuyanı bile sıkıyor ama Reşat Nuri Güntekin olması gerekeni çok güzel anlatmış. Akıcı ve insanı saran bir kitap olması da ayrı bir güzellik :)
Kesinlikle okuyun derim.
